Samuel Beckett – ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ GODOT 2007

Δυο φίλοι περιμένουν τον GODOT αλλά μάταια. Είναι ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν. Γύρω τους η ερημιά σε ένα τοπίο που το μόνο που υπάρχει και θυμίζει ζωή είναι ένα ξερό δέντρο. Συζητούν περί ανέμων και υδάτων φαινομενικά, θίγοντας εμμέσως πλην σαφώς το αιώνιο θέμα της ζωής. Το ενδιαφέρον μεγαλώνει από το πέρασμα του αφέντη Πόντζο και του δούλου του Λάκι. Η αναμονή –που δεν είναι άλλη από την αναμονή του θανάτου-παρατείνεται στο διηνεκές  καθώς ένα παιδί εισβάλει στην σκηνή και πληροφορεί ότι o GODOT δεν θα ερθει σήμερα. Η αναμονή συνεχίζεται για να επιβεβαιώσει το Μπεκετικό απόφθεγμα «Επιχειρούμε ξανά και ξανα για να αποτύχουμε καλύτερα». Η παράσταση του ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ εντάσσεται στην δηλωμένη προτίμηση μας για το Μπεκετικό συμπαν. Ο Godot  έγινε σε ένα σκηνικό που υπαινίσσεται το παρελθόν αλλά και ένα δυστοπικό και εφιαλτικό μέλλον, όχι και τόσο μακρινό.